Recensión

"A inmobilidade irradia"

Gaston Bachelard

No deserto de Marrocos a noite dilúe as formas e o silencio esvara pola area. O amencer comeza a debuxar siluetas de dunas, mentres figuras inmóbiles puntúan o paisaxe. Desde a abstracción nocturna, de vagar a luz vai devolvendo ao espazo a súa dimensión e ao corpo o seu volume.

A quietude concentra así a mirada e a duración a densifica. Soa o adhan -a chamada á oración- e a inmobilidade, que condensaba, comeza a irradiar: e agora son os corpos os que se dilúen no deserto.