Recensión
La estrella errante comeza cun texto sobre a banda de punk Los Fiambres, que fixo un so disco de culto en 1984: El lado oscuro del Rock & Roll. Gracia sigue ao vocalista de Los Fiambres, Rober Perdut, máis de treinta años despois. Atópase cun fotógrafo para unha sesión de fotos nunha estación de autobuses, está buscando drogas e perde a alguén chamado Roni (o apelido de Rober no significa casualmente "desapareceu, perdeu"). Rober cheira coca dun CD de Johnny Cash e se embarca para ir a unha illa. Noutras escenas, seguimos ao fotógrafo, que as veces desaparece misteriosamente. Un fluir ensimismado na procura do ser.
Ficha
FormatoVídeo HD | Cor | Estéreo | Castelán | 67´
Ano2018
CréditosDirector, guión e montaxe: Alberto Gracia | Produtoras: El Horlá Producciones, Zeitun Films e El Viaje Films | Produtores: Felipe Lage, Alberto Gracia e José Alayón | Fotografía: Mauro Herce | Deseño de producción: Alberto Gracia, Nacho Alonso, Carmen Hernando, Kojoy Cacharru | Deseño de son: Alberto Gracia, Suri Freixas e Amanda Villavieja | Música: Jonay Armas Intérpretes: Robert Perdut, Nacho Alonso
Festivais | proxeccións:
Rotterdam 2018 (Estrea) | FICIC-Festival Internacional de Cine de Cartagena de Indias 2018,
Críticas | entrevistas:
La estrella errante en Rotterdam, por José Luis Losa
Entrevista a Alberto Gracia, por Manu Yáñez en OtroscinesE
Comentario de La estrella errante, por José Luis Losa
Crítica de La estrella errante por Miguel Martín en Noshacemosuncineenorion